ΟΔΗΓΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΑ για καλύτερα αποτελέσματα στις πανελλαδικές εξετάσεις

 

Πως να γράφουμε καλύτερα αξιοποιώντας προτάσεις, εμπειρίες και υποδείξεις από υποψήφιους που έχουν συμμετάσχει ήδη σε πανελλαδικές εξετάσεις.

Μέρος της προσπάθειας υποψηφίων που συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι και η αναζήτηση τρόπων αλλά και υποδείξεων, ικανών να βοηθήσουν στην επίτευξη ενός καλύτερου αποτελέσματος. Αν και η εύρεση τέτοιων πληροφοριών είναι σχετικά εύκολη, αρκετές φορές δημιουργείται περισσότερη σύγχυση, ιδίως όταν συναντώνται προτάσεις οι οποίες ουσιαστικά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση. 

Αντί να προχωρήσουμε στην αναπαραγωγή παρόμοιων "εξειδικευμένων" ή θεωρητικών προσεγγίσεων, να απευθυνθούμε σε υποψηφίους προηγουμένων ετών και να καταγράψουμε τις δικές τους προτάσεις και εμπειρίες. Αυτή η επιλογή οδήγησε ίσως σε μία διαφοροποιημένη προσέγγιση, απαλλαγμένη από θεωρητικές και "επιστημονικές" προσεγγίσεις. Η όλη προσπάθεια δεν επικεντρώθηκε στην δημιουργία ενός "μαγικού οδηγού επιτυχίας" αλλά στην καταγραφή υποδείξεων από υποψήφιους που έχουν συμμετάσχει ήδη σε πανελλαδικές εξετάσεις.

Κατ’ αρχήν αποφύγετε να διαβάσετε όλα τα θέματα από την αρχή.

Αρκετοί μαθητές μόλις πάρουν τα θέματα, κοιτάζουν κατευθείαν το τελευταίο θέμα. Θεωρούν ότι εάν μπορούν να το χειριστούν, τότε θα γράψουν καλά! Αν όμως θεωρηθεί δύσκολο, τότε προφανώς απογοητευμένοι, προσπαθούν να γράψουν με άγχος και κατεστραμμένη ψυχολογία, καθώς συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται να γράψουν τόσο καλά όσο πίστευαν. Παράλληλα χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους (θεωρούν ότι ο κόπος τους πήγες χαμένος, ότι δεν θα τα καταφέρουν) κάτι που οδηγεί στο να κάνουν περισσότερα λάθη, ακόμη και σε ζητήματα που γνωρίζουν, ακόμη και σε ερωτήματα σχετικά βατά του 1ου ερωτήματος.

Ο κανόνας είναι πιο απλός:

• Γνωρίζουμε κάποιο ερώτημα; Το απαντάμε.
• Δεν το γνωρίζουμε; Κρατάμε κάποιες σημειώσεις και προχωρούμε στο επόμενο

Στην αρχή κοιτάμε το πρώτο θέμα-ερώτημα και μόνο. Αν είμαστε σίγουροι ότι το ξέρουμε, το γράφουμε και πηγαίνουμε στο επόμενο. Αν δεν είμαστε σίγουροι, κρατάμε κάποιες υποσημειώσεις που θα μας βοηθήσουν αργότερα να το εξετάσουμε, το αφήνουμε και πηγαίνουμε στο επόμενο. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε κάθε ερώτημα διαδοχικά μέχρι και το τελευταίο. Όταν εξαντλήσουμε τη σειρά των θεμάτων, ακολουθούμε την ίδια τακτική, επιλέγοντας κάθε φορά να ασχοληθούμε με αυτό που θεωρούμε πιο βατό από τα ερωτήματα που απέμειναν.

Σκοπός είναι να απαντάμε κάθε φορά στα θέματα που γνωρίζουμε, χωρίς να μας απασχολούν τα θέματα που ακολουθούν ή όσα δεν καταφέραμε να απαντήσουμε.

Έτσι όταν φτάσουμε στο τελευταίο θέμα θα έχουμε ήδη εξασκηθεί αρκετά με τα προηγούμενα ερωτήματα, ώστε να ανακαλέσουμε γνώσεις και τεχνικές που θα μας βοηθήσουν και στην αντιμετώπιση του "δύσκολου" θέματος. Παράλληλα συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ήδη αντιμετωπίσει επιτυχώς αρκετά ερωτήματα, άρα έχουμε συγκεντρώσει ήδη μία σεβαστή βαθμολογία, κάτι που βοηθάει στο να έχουμε και καλύτερη ψυχολογία για τη συνέχεια. Τουλάχιστον με αυτήν την προσέγγιση έχουμε ήδη ασχοληθεί επιτυχώς με τα βατά ζητήματα και απομένει η διαχείριση των πιο περίπλοκων ερωτημάτων.

Αναλογιστείτε τέλος ότι έχουμε ήδη ασχοληθεί με τα υπόλοιπα ερωτήματα που δεν απαντήσαμε, για τα οποία ίσως να έχουμε ήδη κρατήσει και κάποιες σημειώσεις. Εάν αυτές οι σκέψεις στις σημειώσεις μεταφερθούν στο "καθαρό" είναι ικανές να μας προσφέρουν κάποιες πρόσθετες μονάδες, ως μέρος κάποιας σωστής απάντησης.

Διαβάζουμε κάθε θέμα προσεκτικά και αργά, ώστε να κατανοήσουμε πλήρως τι ζητείται

Υπάρχει η συνήθεια. μόλις διαβάζουμε ένα ερώτημα που θεωρούμε ότι το γνωρίζουμε, να ξεκινούμε αμέσως να γράφουμε αυτό που θεωρούμε ότι χρειάζεται ως απάντηση.

Ίσως όμως να είναι προτιμότερο, αφού κρατήσετε κάποιες σχετικές σημειώσεις στο πρόχειρο, να ελέγξετε πάλι τα ζητούμενα του θέματος. Αποτελούν όντως μέρος της σωστής απάντησης, ή είναι απαντήσεις εκτός θέματος που αρχικά μας φάνηκαν σωστές; Ακόμα όμως και κατά τη διάρκεια της καταγραφής μίας απάντησης, είναι χρήσιμο να επιστρέφουμε και να ξαναδιαβάζουμε το θέμα. Έτσι θα σιγουρεύουμε ότι δεν μας ξέφυγε κάτι σημαντικό και ότι παραμένουμε πάντα εντός του ζητουμένου ερωτήματος.

Δεν χρειάζεται δηλαδή να φτάσουμε σε σημείο, αφού γράψουμε σελίδες ολόκληρες, να διαπιστώσουμε ότι δεν έχουν σχέση με το θέμα και να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να τις σβήσουμε, ξεκινώντας πάλι από την αρχή, με περισσότερο άγχος αυτή τη φορά και πίεση λόγω σαφώς λιγότερου διαθέσιμου χρόνο.

Αφού απαντήσετε κάποιο ερώτημα, διαβάστε άλλη μία φορά την εκφώνηση.

Αρκετοί υποψήφιοι ανέφεραν ότι μόλις ολοκλήρωναν την απάντηση σε κάποιο ερώτημα που θεωρούσαν σίγουρη, προχωρούσαν αμέσως σε επόμενο ερώτημα. Αφού παρέδιδαν το γραπτό και συζητούσαν με συνυποψήφιους τους τα ερωτήματα, συνειδητοποιούσαν ότι είχαν παραλείψει κάποιες απαντήσεις!

Αρκετά ερωτήματα είναι "διπλά" του τύπου, "να αναφέρετε ... και να εξηγήσετε ...". Κάποιος υποψήφιος που απορροφάται προσπαθώντας να μην ξεχάσει κάτι και να αναφέρει αυτά που ζητούνται, μόλις τα καταφέρει έχει την αίσθηση ότι ολοκλήρωσε την απάντηση και προχωράει στο επόμενο ερώτημα. Δυστυχώς όμως για αυτόν, παρέλειψε το τμήμα του ερωτήματος που ζητούσε και να "εξηγήσει".

Αφού λοιπόν ολοκληρώσετε την απάντηση σε κάποιο ερώτημα, δεν κάνει και τόσο μεγάλο κόπο να διαβάσετε την εκφώνηση για ακόμη μία φορά. Ίσα - ίσα που προσφέρει και μία ευκαιρία να χαλαρώσετε λίγο και να πάρετε μία ανάσα. Εάν αυτά που γράψατε είναι τα σωστά τότε θα αισθανθείτε πολύ καλύτερα για τη συνέχεια, καθώς ολοκληρώσατε πλήρως την απάντηση του ερωτήματος. Εάν διαπιστώσετε ότι έχετε παραλείψει κάτι, θα έχετε την ευχέρεια και το χρόνο να το συμπληρώσετε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο άγχος! Και σίγουρα, δεν θα βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να έχετε παραλείψει απαντήσεις που ήδη γνωρίζετε!

Ερωτήσεις που φαίνονται γνωστές και εύκολες, χρειάζονται περισσότερη προσοχή

Συχνά σε ερωτήσεις που μας φαίνονται γνωστές - εύκολες δεν δίνουμε την απαραίτητη προσοχή και απαντάμε σχεδόν απερίσκεπτα και γρήγορα. Έτσι όμως ξεφεύγουν ορισμένες λεπτομέρειες της ερώτησης. Μία λέξη που λείπει ή άλλαξε, ίσως να διαφοροποιεί όλο το πνεύμα της ερώτησης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει πολύ συχνά σε ερωτήσεις Σωστού-Λάθους.

Επίσης πολύ συχνά, σε ζητήματα που τα ξέρουμε και μας φαίνονται εύκολα, απαντάμε αμέσως, γρήγορα και χωρίς την απαραίτητη προσοχή. Συνήθως όμως όταν "¨ξεθαρρεύουμε", έρχεται και το λάθος, όπως κάποιο λάθος σε πράξεις, τύπους, σε παράγραφο, ρήμα ή πρόταση κειμένου.

Διαβάζουμε λοιπόν με την ίδια σοβαρότητα όλες τις ερωτήσεις, και σκεφτόμαστε καλά τις απαντήσεις, ώστε να είμαστε σίγουροι πως αυτό που γράφουμε είναι πραγματικά αυτό που μας ζητείται.

Χρησιμοποιείστε λειτουργικά το πρόχειρο (τις τελευταίες σελίδες του τετραδίου)

Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας για το αν πρέπει πρώτα λύνουμε τα θέματα στο πρόχειρο ή όχι. Κάθε μαθητής διαμορφώνει το δικό του τρόπο. Εάν κάποιος είναι σίγουρος για την απάντηση μπορεί να απαντήσει κατ' ευθείαν στο καθαρό. Αν όχι, τότε μάλλον θα δοκιμάσει στο πρόχειρο.

Το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή, όλοι χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν το πρόχειρο.

Διαβάζοντας ένα θέμα μας έρχονται διάφορες σκέψεις που δεν είμαστε ακόμη σίγουροι εάν μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε ή εάν σχετίζονται με το θέμα. Προφανώς είναι αρκετά χρήσιμο να καταγράφουμε κάπου αυτές τις σκέψεις. Αργότερα θα έχουμε καταγεγραμμένες όλες αυτές τις σκέψεις, και θα έχουμε την ευχέρεια να ελέγξουμε τη χρησιμότητά τους και να αξιολογήσουμε τη δυνατότητα αξιοποίησής τους.

Αυτό ακριβώς κάνουμε στο πρόχειρο. Καταγράφουμε και ελέγχουμε τις σκέψεις μας.

Έτσι στην έκθεση επιλέγουμε τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουμε, αλλά και τη σειρά με την οποία θα τα παρουσιάσουμε, ενώ στα μαθηματικά, ελέγχουμε με πράξεις, αν η σκέψεις μας οδηγούν στο ζητούμενο.

Το βασικό ερώτημα βέβαια παραμένει, αν δηλαδή πρέπει να λύνουμε πρώτα ολόκληρο το θέμα στο πρόχειρο και μετά να το αντιγράφουμε στο καθαρό, ή όχι.

Η απάντηση ίσως να γίνει πιο εύκολη, αν θεωρήσουμε το πρόχειρο σαν το θρανίο και το τρόπο που το χρησιμοποιούν οι μαθητές όλη τη χρονιά. Σε κάθε διαγώνισμα έχουν την τάση να μουντζουρώνουν στο θρανίο, να σημειώνουν μία λέξη που τους παραπέμπει κάπου, να κάνουν πράξεις, να γράφουν κάποιο τύπο που ίσως να ξεχάσουν, να ξεκινήσουν την αρχή από μία παράγραφο που σκέφτονται να αναπτύξουν.

Πάντως σχεδόν κανένας μαθητής δεν γράφει στο θρανίο ολόκληρα θέματα με σκοπό να τα αντιγράψει μετά στο καθαρό.

Κάπως έτσι πρέπει να είναι και η χρήση του πρόχειρου. Δεν χρειάζεται να τα γράφουμε όλα πρώτα εκεί. Γράφουμε στο πρόχειρο ότι και όσα χρειαζόμαστε μέχρι να πάρουμε μπρός και να είμαστε σίγουροι για την ορθότητα αυτών που θα γράψουμε στη συνέχεια. Αν δεν νοιώθουμε άνετα αλλιώς, τότε ναι, θα χρειαστεί να γραφτούν πρώτα όλα στο πρόχειρο. Η επιλογή είναι φυσικά των μαθητών, αρκεί να μην ξεχαστούν και σπαταλήσουν πολύ χρόνο.

Προσέξτε την εμφάνιση του γραπτού σας

Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι μαθητές σήμερα, δυστυχώς δεν γνωρίζουν πως πρέπει να γράφουν ένα διαγώνισμα, ώστε να έχει πλήρη και ολοκληρωμένη μορφή. Συνήθως παραδίδονται γραπτά, πολλές φορές ανορθόγραφα, με ελλείψεις και λάθη στη γραμματική, σαφώς μή εμφανίσιμα και αρκετές φορές με ασυναρτησίες και ασύνδετες σκέψεις. Σε άλλες περιπτώσεις δεν διατηρείται κάποια λογική χρονική σειρά, καθώς χρησιμοποιούνται στην αρχή της απάντησης σχέσεις, οι οποίες όμως αναφέρονται και αναλύονται αργότερα στην απάντηση. Κάποιοι άλλοι συνηθίζουν να γράφουν απαντήσεις και σχέσεις σε στήλες, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει κενός χώρος στο φύλλο απάντησης.

Βέβαια δεν υπάρχουν μονάδες για την εμφάνιση του γραπτού, επηρεάζουν όμως υποσυνείδητα τους βαθμολογητές όταν μέσα στο 'χάος' βρεθούν να αξιολογήσουν ένα "προσεγμένο" γραπτό.

Σε αυτήν την κατεύθυνση προσέξτε λίγο τα γράμματα που κάνετε. Είναι ευανάγνωστα ώστε να καταλάβει ο βαθμολογητής τις σκέψεις σας, ή θα βρεθεί να παλεύει με δυσανάγνωστα κείμενα, χωρίς να είναι σε θέση να καταλάβει και αξιολογήσει θετικά τις απαντήσεις που δίνετε;

Είναι τα σχήματα καθαρά και μεγάλα ή πρόκειται για προχειροδουλειά; Χρησιμοποιείτε όργανα για να κάνετε σχήματα ή τα κάνετε με το χέρι; (αλήθεια υποστηρίζετε ακόμα ότι μπορείτε να κάνετε ένα κύκλο με το χέρι και χωρίς διαβήτη;). Προφανώς ένα καλό και ευμέγεθες σχήμα, θα διευκολύνει κατ' αρχήν τη δική σας προσπάθεια, καθώς θα έχετε μπροστά σας όλα τα απαραίτητα δεδομένα.

Ξεχωρίζουν οι προτάσεις και οι παράγραφοι στα όσα γράφετε; Μήπως έχετε την τάση να γράφετε και έξω από τα περιθώρια των σελίδων ή να στριμώχνεται τις λέξεις για να χωρέσουν όλα σε μία σειρά; Αλήθεια όταν προσπαθείτε να στριμώξετε τις σκέψεις σας για να χωρέσουν μέχρι το τέλος της σειράς κάνοντας όλο και μικρότερα γράμματα, μπορείτε μετά να τα διαβάσετε ή συνήθως κάνετε κάποιο λάθος;

Απαντάτε τα ερωτήματα το ένα κάτω από το άλλο όπως πρέπει ή μήπως "αξιοποιείται" όλη τη σελίδα, γράφοντας σε στήλες ή όπου βρίσκετε κενό χώρο; Στην απάντηση του ερωτήματος διατηρείτε κάποια λογική χρονική σειρά ή χρησιμοποιείτε στην αρχή σχέσεις που βρήκατε αργότερα, αποτελέσματα που δεν έχετε ακόμη υπολογίσει,

Προσπαθήστε να αποφύγετε όλα τα παραπάνω, Τα τετράδια απαντήσεων αποτελούνται από 16 σελίδες οι οποίες είναι υπεραρκετές. Δεν χρειάζεται να προσπαθείτε να κάνετε οικονομία, προσπαθώντας να αξιοποιήσετε όλο το χώρο τις κάθε σελίδας! Μπορείτε να γράφετε ακόμη και σε πλάτος μισής σειράς, εάν αυτό σας βοηθάει να διατηρείτε τον έλεγχο των πράξεων σε κάποια άσκηση. Χρησιμοποιείστε δύο σειρές για να αναγράφετε για παράδειγμα κλασματικές παραστάσεις και μην προσπαθείτε να "στριμώξετε" κλάσματα σε ύψος μίας σειράς. Το τετράδιο απαντήσεων είναι όλο στη δική σας ευχέρεια. οπότε προσπαθήστε να το αξιοποιήσετε κατάλληλα, χωρίς να δυσκολεύετε το έργο σας.

Και κάτι τελευταίο. Αφήνετε 2-3 κενές σειρές ανάμεσα στα ερωτήματα που απαντάτε, ώστε να ξεχωρίζουν. Βοηθάει και εσάς να βρίσκετε γρήγορα στοιχεία από προηγούμενα ερωτήματα, αλλά προσφέρει και διαθέσιμο - αξιοποιήσιμο χώρο να συμπληρώσετε κάτι που ίσως σκεφτείτε αργότερα

Κατανοήστε την 'φιλοσοφία' του τρόπου απάντησης

Αν και θεωρείται γνωστό και αυτονόητο, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι στην αρχή κάθε απάντησης, πάντα αναφέρουμε το ερώτημα που αναπτύσσουμε.

Σαφώς και δεν χρειάζεται να γράφουμε τις απαντήσεις με τη σειρά. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από το "Θέμα 1γ" να συνεχίσουμε στο "Θέμα 4β" και μετά να επιστρέψουμε στο "Θέμα 1α". Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να αναφέρουμε το θέμα το οποίο αναπτύσσουμε.

Μην θεωρείτε πως είναι υποχρέωση του βαθμολογητή να καταλάβει τί έχετε εσείς στο μυαλό σας, και να ξεχωρίζει που αρχίζει και που τελειώνει η απάντηση σας σε κάποιο ερώτημα. Εάν η απάντηση που γράφετε, είναι μέρος τις απάντησης και στο "α" και στο "γ" ερώτημα, πώς θα ξέρει σε ποιο ερώτημα εσείς αναφέρεστε; Πώς θα το προσμετρήσει ως σωστό μέρος της λύσης και στα δύο ερωτήματα, εάν δεν το έχει υποδείξει κάποιος; Και βεβαίως πώς θα γνωρίζετε και εσείς οι ίδιοι ποιά είναι ερωτήματα που έχετε ήδη απαντήσει και ποιά είναι αυτά που έχουν απομείνει;

Αυτή η καταγραφή σας βοηθάει και σε μία ακόμη περίπτωση. Εάν αργότερα, αφού απαντήσατε το "θέμα 3β", θυμηθήκατε κάτι που θέλετε να συμπληρώσετε στο "θέμα 2α" δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε να στριμώξετε τις προτάσεις που θυμηθήκατε με μικρά γράμματα σε μία σειρά που βρήκατε. Επιστρέψτε στο τέλος στο "Θέμα 2α" και συμπληρώστε κάποια παραπομπή όπως "συνεχίζεται μετά το θέμα 3β" ή κάτι παρόμοιο. Μετά το θέμα 2α ξεκινήστε καινούργια παράγραφο και σημειώστε ότι πρόκειται για τη 'Συνέχεια του ερωτήματος 2α'.

Στην ουσία δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Εξηγούμε οτιδήποτε κάνουμε, βάζουμε τίτλους και αναφορές και στην ουσία προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά του βαθμολογητή λίγο πιο εύκολη.

Μην αφήνετε αναπάντητα ερωτήματα

Προφανώς κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα σε ερωτήματα για τα οποία δεν γνωρίζετε απολύτως τίποτε. Τι συμβαίνει όμως με ερωτήματα για τα οποία έχετε κάποιες ιδέες, αλλά δεν είσαστε σίγουροι εάν αυτές οι ιδέες είναι σωστές;

Η παρότρυνση η δική μας είναι να γράφετε αυτές τις ιδέες σας.

Μην αφήνετε κάποιο θέμα κενό από απάντηση, μόνο και μόνο επειδή θεωρείτε ότι η σκέψη σας είναι άσχετη με το ζητούμενο. Αν αφήσετε κάποιο θέμα χωρίς απάντηση, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να πάρετε καμία μονάδα σε αυτό.

Εάν η σκέψη που είχατε και γράψετε δεν έχει σχέση με την απάντηση, τότε δεν θα πάρετε μονάδες σε αυτό το ερώτημα.

Εάν όμως αυτό που σκεφτήκατε αποτελεί μέρος της απάντησης, τότε είναι πιθανό να προσφέρει τις μονάδες που του αναλογούν.

Εκτός εάν θέλετε και εσείς να μένετε με το παράπονο, ότι ενώ αυτό που είχατε δοκιμάσει στο πρόχειρο ήταν τελικά σωστό, εσείς επιλέξατε καθώς δεν ήσασταν σίγουρος/η, να μην το περάσατε στο καθαρό.

Υπολογίζετε μόνο τις μονάδες που κερδίζετε, όχι αυτές που χάνετε

Όλοι μας έχουμε την τάση μόλις απαντούμε κάποιο ερώτημα να κοιτάμε τις μονάδες που αντιστοιχούν και να τις αθροίζουμε για να δούμε την κατάστασή μας. Κάποιοι όμως, συνήθως όσοι στοχεύουν σε Σχολές υψηλής ζήτησης, αθροίζουν μόνο τις μονάδες σε ερωτήματα που δεν γνωρίζουν, για να δουν εάν τελικά θα μπορέσουν να "πιάσουν" κάποιον υψηλό στόχο. 

Αυτή η πρακτική έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Εάν δυσκολευτούμε σε δύο ερωτήματα, στα οποία αντιστοιχούν 7 και 8 μονάδες, τότε θεωρούμε ότι έχουμε χάσει ήδη 15 μονάδες, δηλαδή ο μέγιστος βαθμός (εάν απαντηθούν όλα τα υπόλοιπα άριστα) θα είναι 85 μονάδες, δηλαδή 17 στην εικοσάβαθμη κλίμακα. Πρακτικά αυτή η άθροιση δίνει την εντύπωση, ότι ο υψηλός στόχος που έχει τεθεί είναι ήδη χαμένος, καθώς αφ' ενός είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθούν άριστα όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα και αφ' ετέρου και ο μέγιστος βαθμός 17 να μην είναι αρκετός για την εισαγωγή στη σχολή υψηλής ζήτησης. Προφανώς η απόδοση του υποψηφίου στα υπόλοιπα ερωτήματα, με μία τέτοια απαισιόδοξη διαπίστωση, μάλλον θα πρέπει να αμφισβητηθεί, με πιθανότερο αποτέλεσμα υπό το βάρος της πίεσης να γίνονται περαιτέρω λάθη ακόμη και σε βατά ερωτήματα.

Προτείνουμε λοιπόν να αθροίζετε μόνο τις μονάδες που αντιστοιχούν σε ερωτήματα που έχετε απαντήσει σωστά. Μπορείτε να θέσετε και κάποιους ενδιάμεσους στόχους.

Για παράδειγμα ένας πρώτος στόχος στις 25 μονάδες, μάλλον μπορεί να επιτευχθεί σχετικά γρήγορα. Ακόμη και εάν υπήρξαν κάποια αναπάντητα ερωτήματα, σίγουρα έχουν κρατηθεί κάποιες σημειώσεις, οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν αργότερα.

Δεύτερος στόχος θα μπορούσε να αποτελεί το όριο των 50 μονάδων. Εάν επιτύχουμε τον πρώτο στόχο των 25 μονάδων, τότε μάλλον θα θεωρήσουμε ότι ο στόχος των 50 μονάδων είναι εφικτός, καθώς και σημειώσεις έχουμε κρατήσει στα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά έχουμε και αρκετά ερωτήματα με τα οποία δεν έχουμε ασχοληθεί ακόμη!

Αναλογιστείτε ακόμη πόσο είναι το ποσοστό των υποψηφίων που δεν καταφέρνουν να περάσουν τη βάση των 50 μονάδων. Δηλαδή πλέον εισέρχεστε στο όλο και μικρότερο ποσοστό υποψηφίων που έχουν βαθμό μεγαλύτερο από τη βάση. Σκεφτείτε επίσης ότι υπάρχουν ακόμη ερωτήματα που δεν έχετε ασχοληθεί έως τώρα, όπως επίσης και τις σημειώσεις που έχετε κρατήσει. Ίσως αυτή η σκέψη να "ανοίξει την όρεξη' για τον επόμενο στόχο.

Το ποσοστό των μαθητών που ξεπερνάει τις 75 μονάδες είναι σημαντικά μικρό, Από αυτό το όριο ουσιαστικά αρχίζουν να ξεχωρίζουν όσοι κατάφεραν να διαχειριστούν καλύτερα τη δοκιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Σε αυτό το όριο μάλλον έχει εξαλειφθεί ο ανταγωνισμός καθώς εισερχόμαστε σε μία μειοψηφία υποψηφίων με πολύ καλούς βαθμούς. Εάν έχετε καταφέρει να ξεπεράσετε τις 50 μονάδες, τότε αυτός ο στόχος ίσως να μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τις σημειώσεις που έχετε καταγεγραμμένες στο πρόχειρο!

Εάν ξεπεράσετε και αυτό το όριο, αφήστε να έρθει ό,τι καλύτερο χωρίς να το εκβιάζετε. Μπορεί στο τέλος το τελικό άθροισμα να είναι πάλι 75 μονάδες, τουλάχιστον όμως δεν θα έρθει με κόπο και με άγχος. Το πιο πιθανό όμως είναι να έρθει μεγαλύτερος βαθμός, καθώς ουδέποτε δεχτήκαμε να κάνουμε απαισιόδοξες σκέψεις, που προσθέτουν άγχος και οδηγούν σε λάθη και παραλείψεις. Απλώς διατηρήσαμε μία αόριστη αίσθηση σε κάθε στάδιο ότι "πάμε καλά", χωρίς να μας απασχολεί στην πορεία το τελικό αποτέλεσμα. Ακόμη και στο τέλος όμως αφού έχουμε αθροίσει τις μονάδες των σωστά απαντημένων ερωτημάτων, και έμειναν τα αναπάντητα, υπάρχει κάτι ακόμη που μπορεί να βοηθήσει. Οι σκέψεις μας στο πρόχειρο αντιστοιχούν σε πρόσθετες μονάδες! Και μόνο η μεταφορά τους στο καθαρό είναι δυνατό να μεγαλώσει την πιθανή βαθμολογία των 75 μονάδων. Είναι όμως επίσης πιθανό, χωρίς την πίεση και το άγχος, αρκετές από αυτές τις σημειώσεις να μετατραπούν σε σωστές απαντήσεις, οδηγώντας τη συνολική βαθμολογία σε ακόμη μεγαλύτερα μεγέθη, ακόμη και στο άριστα!

 

Όπως καταλαβαίνετε και εσείς ,οι πανελλήνιες εξετάσεις φαίνεται να έχουν και να ακολουθούν τη δική τους φιλοσοφία. Η ουσία είναι πως οι πανελλήνιες είναι ένα είδος εξετάσεων και ακολουθούν τη φιλοσοφία που επικρατεί σε κάθε είδους εξετάσεων και γραπτών διαγωνισμών. Σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή κάθε υποψήφιος καλείται ανάλογα με την προετοιμασία που έχει κάνει, να συγκεντρώσει όσες περισσότερες μονάδες μπορεί.

Δυστυχώς οι υποψήφιοι των πανελλαδικών δεν διαθέτουν ολοκληρωμένη εμπειρία σε τέτοιου είδους εξετάσεις. Τα διαγωνίσματα σε Σχολείο και Φροντιστήριο, όσο συχνά ή δύσκολα και εάν είναι, δεν μπορούν να απεικονίσουν το άγχος του ανταγωνισμού και της τελικής κρίσης. Τέτοιου είδους εμπειρία αποκτάται αργότερα κατά τη φοίτησή σε κάποια σχολή ή από συμμετοχή σε κάποιο διαγωνισμό ή προκήρυξη θέσεων.

Ελπίζουμε μόνο, οι προτάσεις που καταθέσαμε να είναι ικανές να βοηθήσουν και να συμπληρώσουν την προσπάθεια των υποψηφίων για μία όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπή παρουσία στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Αφήνουμε μόνο μία παράκληση για το τέλος.

Όταν τελειώσετε και με το τελευταίο ερώτημα, μη σηκωθείτε να φύγετε αμέσως.

Αφού τελειώσατε καθίστε λίγο ακόμα. Ηρεμήστε, χαλαρώστε και ρίξτε ακόμα μία ματιά στα θέματα. Κάνετε έναν έλεγχο αν απαντήσατε όντως σε όλα τα θέματα όπως νομίζετε. Μήπως ξεχάσατε να γράψετε κάποιο θέμα ή κάποιο ερώτημα, ενώ έχετε την εντύπωση ότι το έχετε γράψει. Μήπως αφήσατε κάποιο ερώτημα αναπάντητο ενώ έχετε δοκιμάσει κάποιες σκέψεις στο πρόχειρο;

Αν διαπιστώσατε ότι θέλετε να προσθέσετε κάτι, έχετε ακόμη χρόνο για να το κάνετε.

Αν δεν διαπιστώσατε καμία εκκρεμότητα της τελευταίας στιγμής, μπορείτε να αποχωρήσετε ήρεμοι και χαλαροί, καθώς έχετε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσατε.

Καλή σας επιτυχία!

 

Πηγή: edu.klimaka.gr